Mijn naam is Frederik Sioen, muzikant van Gent & via Gents Kunstenoverleg en de cultuursector ook partner van deze Gentse Coalitie voor Palestina. Toen men mij gevraagd heeft om hier te komen spreken, heb ik geen seconde getwijfeld.
Vorige week raapte collega artiesten Hind Eljadid en Laura Tesoro de moed bijeen en namen ze het heft in handen om hun nek uit te steken om te strijden voor de mensenrechten en de onschuldige slachtoffers. Ze namen daarbij ook het risico om hun eigen carrière op het spel te zetten. Maar ze deden dit ook omdat het noodzakelijk is. Omdat anderen niet het lef hebben om tegen de stroom in te gaan en te zeggen waarom het op staat. Voor hen ben ik hier vandaag.
Ik ben hier vandaag ook voor mijn goede vriend Alain Platel die al 20 jaar vecht voor de Palestijnse zaak. Ook hij heeft zijn eigen parcours ondergeschikt gemaakt aan de strijd voor Palestina. En werd met zijn compagnie Les Ballets C de la B gecanceld in Duitsland.
Ik ben hier ook voor alle andere artiesten en kunstenaars die geconfronteerd worden met problemen en beperkingen bij het uiten van hun mening.
Ik ben hier vandaag ook voor mijn collega Amani die samen met heel wat partners binnen de cultuursector het Palestina Café Ghent heeft uitgebouw, momenteel in de Vooruit. De kennisdeling via de verschillende talks en de warmte van die bijeenkomsten waar de namen van slachtoffers elke dag in een meterslang stuk textiel worden geborduurd, is hartverwarmend.
Ik ben hier vandaag omdat ik het zelf ook niet meer goed weet hoe om te gaan met deze hartverscheurende situatie. Omdat ik mezelf moet afleren om naar oplossingen te zoeken. Omdat ik het bij mezelf moet toelaten om verlamd en verward te zijn. Als ik het nieuws bekijk, of de berichten van de slachtpartij die aan de gang is, de berichten van de onschuldige burgers die het leven laten. Nu al 100 dagen aan een stuk! Ik ben er ook kapot van.
Maar laat het op dit moment ook normaal zijn dat het verwarrende tijden zijn. Het is normaal dat we ons kapot en kwetsbaar voelen. Hoe kan het ook anders! Laat bij jezelf toe dat je het niet meer weet, dat je je net als ik schuldig voelt als je meer wil doen maar niet weet hoe of wat.
Dat je het banaal en abstract vindt om een zoveelste bericht op sociale media te posten, een zoveelste gesprek aan te gaan met iemand die weigert de geschiedenis van dit conflict te leren kennen. Dat de rest van jouw werk of bezigheden er plots veel minder toe doen. En nutteloos lijken. Laat die verwarring toe. En weet dat je niet alleen bent.
Voor mij en ongetwijfeld voor velen zijn deze samenkomsten en betogingen de enige manier om de constante en collectieve hoofdpijn toch ietwat de baas te kunnen. Hier voelen we de samenhorigheid. Hier staan we niet alleen met onze verslagenheid, onze ontreddering, onze woede, ons verdriet.
Ook al lijken deze marsen vanop een afstand een slag in het water. Toch moeten we beseffen dat het zoals een steen in het water vele golven veroorzaakt, klein en groot.
Weet dat dit tijden zijn die net polariserend mogen en moeten zijn. Het is net belangrijk om uit te spreken wat je voelt en denkt. We moeten geen consensus vinden, in deze kwestie gaat het niet over compromissen sluiten met jezelf en jouw omgeving.
Zwijgen is simpelweg geen optie. Niet voor jezelf, niet voor uw ouders, uw kinderen, uw buren, jong en oud. Niet voor de artiesten, de activisten, de professoren, de straathoekwerkers, de vrijwilligers, de arbeiders en de CEO’s. Niet voor Gent, Vlaanderen, Europa, niet voor Palestijnen en Israelieten, niet voor onze cultuur, de economie, … en zwijgen is geen optie voor onze democratie!
Daarom ben ik hier vandaag ook om te vragen aan culturele organisaties en andere middenveldspelers om nog duidelijkere standpunten in te nemen. Zodat de organisaties die worden gescreend door onze Minister-President, en blijkbaar ook de Minister Van Cultuur, niet alleen staan. Maar vooral omdat het recht van vrijemeningsuiting onder vuur komt te liggen. Het ondergraven van de democratie komt heel dichtbij. Zeker je als als minister beslist om organisaties onder ‘verscherpt toezicht’ te plaatsen.
Dit conflict mag geen strijd zijn dat men wil doodknuffelen onder het mom van de vrede. waarbij men vooral als doel heeft om ons het zwijgen op te leggen. Het is net aan onze burgers samen om aan politiek te doen omdat sommige mensen die aan de knoppen zitten blijkbaar vergeten zijn dat er zoiets bestaat als menselijke waardigheid.
Menselijke waardigheid… Bovendien één van de zes waarden die Europa als eenheid naar voor schuift.
Awel Europa, en aan alle politici en mensen met met macht en met tentakels tot in de hoogste parlementen.
Doe er alles aan om ervoor te zorgen dat deze kwelling voor de wereld wordt lamgelegd en dat er zoveel onschuldige slachtoffers vallen. Practice what your preach!
Of je bent zelf mede verantwoordelijk voor het uithollen van het begrip ‘menselijke waardigheid’ !
CEASE FIRE NOW !